Guru Travel

Αποτέλεσε, και όχι άδικα, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο κολοσσός της Ρόδου έγινε το απόλυτο χαρακτηριτικό του νησιού, κάτι που ακόμη και σήμερα, πολλά χρόνια μετά την καταστροφή του χαρακτηρίζει το νησί. Η κατασκευή του διήρκεσε 12 ολόκληρα χρόνια, από το 305 έως το 293π.Χ. Το 305 π.Χ οι Ρόδιοι αντιστάθηκαν στον πανίσχυρο πολιορκητή Δημήτριο. Την σωτηρία τους την απέδωσαν σε θαύμα του Θεού Ήλιου ο οποίος ήταν ο προστάτης του νησιού. Έτσι, αποφάσισαν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους προς τον θεό Ήλιο φιλοτεχνώντας ένα άγαλμα θριάμβου και υψηλής αισθητικής που όμοιό του δεν θα μπορούσε να υπάρξει στον κόσμο. Το έργο ανατέθηκε στον γλύπτη Χάρη τον Λίνδιο, ο οποίος ήταν μαθητής του γλύπτη Λύσιππου.

Σύμφωνα με την επιστημονική έρευνα, το άγαλμα που απεικόνιζε τον θεό Ήλιο ήταν κατασκευασμένο από χαλκό και το βάρος του έφτανε τα 225 κιλά. Το ύψος του αγάλματος ήταν 70 πήχεις, δηλαδή 32 σημερινά μέτρα. Οι επιστήμονες, προσπαθούν να αποδώσουν την μορφή του στηριζόμενοι στα νομίσματα που έχουν βρεθεί από εκείνη την περίοδο. Πιστεύουν πάντως, ότι είχε στεφάνι και κρατούσε στο χέρι πυρσό ή ξίφος ή τόξο και θεωρείται πιθανό να ήταν τοποθετημένο κοντά στο παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου. Έμεινα στημένος στη θέση του για 66 χρόνια, καθώς ο μεγάλος σεισμός του 227 π.Χ τον έριξε από τη θέση του οπότε και παρέμεινα εκει μέχρι το 653 π.Χ οποτέ οι Άραβες που λεηλάτησαν το νησί τον πήραν μαζί τους.

Ακρόπολη Λίνδου

Στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου, και σε υψόμετρο 116 μ., πάνω από το σημερινό οικισμό της Λίνδου, βρίσκεται η ομώνυμη ακρόπολη. Στη στενή νότια άκρη της ακροπόλεως, δίπλα στον γκρεμό, υπάρχει ο ναός της Αθηνάς Λινδίας, ένας στενόμακρος τετράστυλος ναός του 4ου π.Χ., αι. Αρχικά στη θέση του ναού υπήρχε μόνο ένας βωμός, αργότερα κτίστηκε ένας απλός σηκός, και τον 6ο π.Χ. αι. κτίστηκε ο ναός του Κλεοβούλου που καταστράφηκε από πυρκαγιά τον 4ο π.Χ. αι. Το ανώτερο μέρος της ακροπόλεως και ο ναός περιβάλλονταν από κιονοστοιχίες με ένα μεγάλο πρόπυλο στο βόρειο μέρος, στο πρόπυλο αυτό οδηγούσε ένα πλατύ κλιμακοστάσιο που από τις δύο μεριές του περιστοιχιζόταν από στοές με κιονοστοιχίες. Στο ιερό βρέθηκαν πολυάριθμες βάσεις αγαλμάτων με υπογραφές καλλιτεχνών που μαρτυρούν τη δραστηριότητα της ροδιακής σχολής στους ελληνιστικούς χρόνους, πολλές επιγραφές, μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Χρονικό της Λίνδου», καθώς και μεγάλος αριθμός ειδωλίων και διαφόρων αντικειμένων από τον 8ο π.Χ. αι. ως τη ρωμαϊκή εποχή

Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη θέση του σημερινού χωριού, μεταξύ της ακροπόλεως και του ακρωτηρίου Κράνα. Σύμφωνα με το μύθο, ιδρυτής της πόλης ήταν ο Λίνδος, γιός του Κέρκαφου και εγγονός του Ήλιου.

Σήμερα σώζονται μόνο λίγα ερείπια ενός ιερού του Διονύσου και του κοίλου του θεάτρου, που ήταν σκαμμένο στον βράχο. Στον λόφο μπροστά στην ακρόπολη υπάρχει ένα κυκλικό ταφικό μνημείο καλυμμένο με θόλο, ο λεγόμενος τάφος του Κλεοβούλου, το οποίο χρονολογείται περί το 100 π.Χ. Πολυάριθμοι τάφοι υπάρχουν στις πλαγιές του ακρωτηρίου Κράνα.

Αρχαία Κάμειρος

Μία από τις τρείς αρχαίες πόλεις της Ρόδου είναι η Αρχαία Κάμειρος. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού κοντά στο ακρωτήριο του Αγίου Μηνά. Είναι χτισμένη σε τρία επίπεδα σύμφωνα με το Ιπποδάμειο σύστημα και περιλαμβάνει την δωρικού ρυθμού ακρόπολη πάνω στο λόφο, τον οικισμό σε δεύτερο επίπεδο και χαμηλότερα τον ελληνιστικό ναό, τη δωρική κρήνη, την αγορά και τον περίβολο των βωμών. Ξεχωριστό είναι το υδρευτικό σύστημα το οποίο διαθέτει η ελληνιστική στοά, με δύο σειρές δωρικών κιόνων. Το σύστημα αυτό περιλαμβάνει πηγάδια, υπόγειες δεξαμενές και αρδευτικούς σωλήνες από πηλό. Ο οικισμός ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής ήταν δομημένος σε οικιστικά τετράγωνα, με χαρακτηριστικό των οικιών το αίθριο.

Η αρχαία πόλη καταστράφηκε και στους 2 μεγάλους σεισμούς που έπληξαν τη Ρόδο, το 226 π.Χ και το 142π.Χ. Η ακρόπολη ανασκάφηκε για πρώτη φορά από τους Biliotti και Salzmann τον περασμένο αιώνα (1852-1864). Το 1928 κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής του νησιού, η ιταλική αρχαιολογική σχολή ξεκίνησε συστηματική ανασκαφική έρευνα στο χώρο με ταυτόχρονες αναστηλώσεις, ως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Φιλέρημος – Ακρόπολη Ιαλυσού

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της Ρόδου είναι ο λόφος Φιλέρημος, νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας. Οφείλει το όνομά τους είτε στους ερημίτες οι οποίοι συνήθιζαν να διαμένουν στις γύρω σπηλιές, μέσα στο δάσος κατά το Μεσαίωνα, είτε σε ένα μοναχό ο οποίος έφερε εδώ τον 13ο αι. από την Ιερουσαλήμ την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Στο λόφο αυτό «ξεδιπλώνεται» ‘ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του νησιού. Η Ακρόπολη της Ιαλυσού με το ναό της Αθηνάς, η παλαιοχριστιανική βασιλική, η εκκλησία της Παναγίας με το μεσαιωνικό μοναστήρι αποτελούν τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Φιλερήμου.

Κατά μήκος τους λιθόστρωτου διαδρόμου, απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο αναπαριστώνται σε 14 χαλκογραφίες τα πάθη του Ιησού και η πορεία του στο Γολγοθά.  Στο τέλος του διαδρόμου ένας τεράστιος τσιμεντένιος σταυρός από τον οποίο η θέα προς τα χωριά Μαριτσά, Παστίδα αλλά και το παλαιό αεροδρόμιο είναι συναρπαστική. Στη θέση αυτή υπήρχε σταυρός από την περίοδο του 1940, αλλά επειδή όπως διαπιστώθηκε βοηθούσε τους εχθρούς ώστε να εντοπίζουν το γειτονικό αεροδρόμιο καταστράφηκε και πολύ αργότερα κατασκευάστηκε στην ίδια θέση ο σημερινός. Εδώ μέσα στο δάσος, θα συναντήσει κανείς πανέμορφα κυκλάμινα, αλλά και πολλά άλλα είδη λουλουδιών.

Αρχαίος Οικισμός Βρουλιάς

Στο νοτιότερο άκρος της Ρόδου, απέναντι από το Πρασονήσι, και πλάι στη θάλασσα σε χαμηλό λόφο,  βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους πρώιμους οικισμούς με οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο, που έχει εντοπισθεί στην Ελλάδα. Χρονολογείται γύρω στο 650-550 π.Χ. Η θέση του οικισμού είχε και στρατιωτική σημασία γιατί αποτελούσε το τελευταίο λιμάνι του αιγιακού χώρου πριν από το ανοιχτό πέλαγος της Ανατολικής Μεσογείου. Τολιμάνι αυτό, αποτελούσε σίγουρο σταθμό όλων των πλοίων που προέρχονταν από τη Φοινίκη και την Κύπρο, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τα ασβεστολιθικά ειδώλια κυπριακής καταγωγής που βρέθηκαν στο ναΐσκο του οικισμού, προφανώς αφιερώματα των Κυπρίων ναυτικών και εμπόρων κατά το πέρασμα τους από το νησί. Ο οικισμός ήρθε στο φως το 1907 από το μέλος της Δανικής αρχαιολογικής αποστολής, τον KarlFredKinch. Πολλά από τα κινητά  ευρήματα εκτίθενται σήμερα στο μουσείο της Κοπεγχάγης.

Κάστρο Κρητηνίας

Σε απόσταση 55χλμ από τη Ρόδο και πάνω σε ύψωμα είναι χτισμένη η Κρητηνία. Το κάστρο της είναι μείγμα βυζαντινής και μεσαιωνικής τεχνοτροπίας ενώ μέσα σε αυτό υπάρχουν τα ερείπια της καθολικής εκκλησίας του Αγίου Πάυλου, όπως και νεότερα κτίσματα, γιατί το κάστρο χρησιμοποιήθηκε επί Ιταλοκρατίας σαν ναύσταθμος. Λόγω του κάστρου, έχει αποκτήσει μεγάλη τουριστική κίνηση.

Γιορτή του κρασιού στον Έμπωνα

Φημισμένο το κρασί της Ρόδου, καθώς όπως λέγεται εδώ καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά το αμπέλι και παρασκευάστηκε κρασί. Στις ορεινές περιοχές της δυτικής Ρόδου, όπως ο Έμπωνας, Άγιος Ισίδωρος και Σιάνα διατηρείται η φήμη ότι παράγονται τακαλύτερα ποιοτικώς σταφύλια προς οινοποίηση. Σημαντικό είναι και το στοιχείο ότι οι Ροδίτες, από τον 7^ο αι. π.Χ ήταν οι μεγαλύτεροι έμποροί κρασιού στη Μεσόγειο. Στο ορεινό χωριό Έμπωνας της Ρόδου, κάθε χρόνο και για ένα 10ήμερο λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις με αποκορύφωμα τη «Γιορτή του κρασιού Έμπωνα». Στις εκδηλώσεις αυτές, έρχονται χορευτικά συγκροτήματα από όλο το νησί, αλλά και θεατρικές ομάδες. Παράλληλα, λειτουργεί παζάρι με παραδοσιακά προϊόντα, ενώ προσφέρεται άφθονο κρασί και παραδοσιακή μουσταλευριά.

Info: Στην είσοδο του Έμπωνα λειτουργεί οινοποιείο από το 1923, στο οποίο μπορείτε να ξεναγηθείτε στους χώρους παλαίωσης και παραγωγής, αλλά και να ενημερωθείτε για την ιστορία του ροδίτικου κρασιού. 

Φρούριο Φαρακλού

Το φρούριο του Φαρακλού στο Χαράκι χτίστηκε στη θέση βυζαντινού κάστρου και την περίοδο της ιπποτοκρατίας, προφύλασσε τον άμαχοπληθυσμό. Στην περιοχή έχουν βρεθεί ερείπια βασιλικών με προσκτίσματα, ψηφιδωτά δάπεδα και θεμελιώσεις διαφόρων κτηρίων.

Κάστρο Μονολίθου

Με έμφαση στη συμμετρία και αξιοποιώντας τη γεωφυσική ιδιαιτερότητα και τη γεωγραφική του θέση, οι ιππότες έχτισαν το κάστρο του Μονολίθου. Πρόκειται για ένα από τα πλέον καλοδιατηρημένα κάστρα της Ρόδου. Το ορόσημο του Μονόλιθου πρέπει να ήταν η οχυρωμένη τοποθεσία από την κλασσική αρχαιότητα αδιάλειπτα μέχρι και την Ιπποτοκρατία. Οι φθορές και οι καταρρεύσεις είναι ορατές κυρίως εκεί που υψώνονταν πύργοι, αλλά το γενικό περίγραμμα του κάστρου διατηρείται σε καλή κατάσταση. Στον εσωτερικό περίβολο βρίσκεται εκκλησάκι.

«Έλαφος» και «Ελαφίνα»

Στην κορυφή του όρους του Προφήτη Ηλία και σε υψόμετρο 700 μέτρων συναντάει κανείς τη λεγόμενη «Ελβετία της Ρόδου». Την περιοχή αυτή είχαν επιλέξει οι Ιταλοί για να διοικούν το νησί. Τα κτίσματα της περιοχής είναι ίσως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα για τη μελέτη της ιταλικής αρχιτεκτονικής στα Δωδεκάνησα. Το 1929 και το 1932 αντίστοιχα οι Ιταλοί έφτιαξαν τριόροφο κτίριο «Έλαφος» και»Ελαφίνα» αντίστοιχα με έντονα κεκλιμένες στέγες, ξύλινα κουφώματα, ξύλινες βεράντες και πλακάκια, δείγματα της χλιδής που επικρατούσε στο συγκρότημα.

Οι Ιταλοί αρχιτέκτονες έδωσαν στα κτίρια το αρχιτεκτονικό στυλ της Βόρειας Ευρώπης και δεν παρουσιάζουν κανένα απολυτών κοινό στοιχείο με την ροδίτικη και την παραδοσιακή ελληνική αρχιτεκτονική.  Τα δύο αυτά κτίρια λειτουργούν ακόμη και σήμερα ως ξενοδοχεία και είναι χαρακτηρισμένα διατηρητέα μνημεία. Δίπλα από τα κτίρια υπάρχουν ελαφάκια για τα οποία ο δήμος Καμείρου έχει παραχωρήσει αρκετό χώρο για τη διαμονή τους.