Η κατάβαση του Ποταμού Νέστου
Ποταμός Νέστος! Αινιγματικός, απρόβλεπτος αξεπέραστος…!
Ξεκινώντας από την οροσειρά Ρίλα της Βουλγαρίας, διαπερνά περιοχές της Δράμας, Καβάλας και Ξάνθης και δημιουργώντας απίθανους μαιανδρισμούς, εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος, δημιουργώντας το πανέμορφο ομώνυμο Δέλτα. Το αναλλοίωτο φυσικό περιβάλλον αποτελεί το μόνιμο συνοδό στο ταξίδι του προς τη θάλασσα.
Σπάνιας ομορφιάς αγριολούλουδα, σφένδαμοι, μελία, ασπρόλευκες, σκλήθροι δρυς αποτελούν μερικά μόνο από τα είδη της χλωρίδας της περιοχής, που μπορεί να συναντήσει κανείς καθ`όλη την πορεία του ποταμού αλλά και στο αισθητικό δάσος που βρίσκεται στο νομό Ξάνθης, λίγο μετά την Σταυρούπολη.
Η κατάβαση στο Νέστο
Εκτός από καταφύγιο για αγρίμια όπως αγριόχοιροι, λύγκες, τσακάλια, ενυδρίδες, ασβούς και ζαρκάδια, αποτελεί έναν θαυμάσιο βοσκότοπο για τις μέλισσες. Το δέλτα του ποταμού αποτελεί υδροβιότοπο διεθνούς σημασίας μιας και εκεί βρίσκουν καταφύγιο και τροφή περισσότερα από 200 είδη πουλιών όπως χαλκόκοτες και αγκαθακαλημάνες. Θα σας μαγέψει όχι μόνο για την φυσική ομορφιά του αλλά και για τον πλούτο των συναισθημάτων που προκαλεί. Χαρακτηριστικό του ποταμού είναι οι πανέμορφοι μαιανδρισμοί του. Από το παρατηρητήριο του Νέστου μπορεί ο ταξιδευτής να απολαύσει τον ποταμό να ελίσσετε σαν φίδι προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα! Δοκιμάστε να προσφέρετε στον εαυτό σας ξεχωριστές εμπειρίες και πλούσιες εντυπώσεις από την πεζοπορία σε λιθόστρωτα μονοπάτια, από την ποδηλασία στο βουνό αλλά και την κατάβαση του ποταμού με φουσκωτή βάρκα ή κανο – καγιάκ. Σίγουρα οι οπτικές και ακουστικές εμπειρίες που θα συλλέξετε θα είναι μοναδικές! Οι ήχοι, τα χρώματα, οι μυρωδιές που δίνει εκεί η φύση, είναι ο καλύτερος τρόπος εκτόνωσης των ενστίκτων μας.
Κατάβαση στο Νέστο
Η ημέρα ξεκίνησε ήρεμα, με ζεστό καφέ και ατέλειωτη συζήτηση στον πανέμορφο χώρο του Βιστωνίς. Ο Τάσος, ο συνοδός μας στην κατάβαση του ποταμού, μπαινόβγαινε στο χώρο, έψαχνε διάφορα πράγματα… Κάποια στιγμή όλα ήταν έτοιμα. Αφήσαμε το τζάκι, και ακολουθώντας τον Τάσο βρεθήκαμε σε ένα χώρο γεμάτο στολές, σωσίβια… και διάφορα άλλα αντικείμενα! «Εσύ τι νούμερο φοράς;» με ρώτησε. Αφού ψάξαμε όλες τις φόρμες, αφού δοκιμάσαμε όλα τα υπέροχα ελαστικά παπούτσια, -οι κοπέλες της παρέας έθεσαν και στυλιστικά θέματα- και αφού κάναμε και μερικές… ζημιές είχαμε ετοιμαστεί για την αναχώρηση. Τα κανό στη ρυμούλκα του jeep περίμεναν υπομονετικά να βραχούν στα πεντακάθαρα νερά του Νέστου. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε περίπου 15 λεπτά είχαμε φτάσει στο σημείο αφετηρίας.
Ξαφνικά το πρόσωπο του Τάσου έγινε λίγο πιο αυστηρό απ` ότι συνήθως… Είχε έρθει η ώρα για τις οδηγίες και εδώ δεν υπάρχει καμία ελαστικότητα. Όλοι οι κανόνες ασφαλείας πρέπει να ακολουθηθούν κατά γράμμα. «Εσύ θα είσαι οδηγός σε αυτό το κανό…» Στην αρχή αισθάνθηκα μία δυσφορία. Αλλά αμέσως το ξεπέρασα, καθώς σκέφτηκα ότι δεν θα ήμουν και μόνος μου μέσα στο ποτάμι… Η Κική κάθισε στην μπροστινή θέση. Αφού πήραμε τα πρώτα μαθήματα, μάθαμε πως πρέπει να κρατάμε το κουπί, πως στρίβεις… πως σταματάς… ξεκινήσαμε… Στην αρχή δεν χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα καθώς ο άλλος μας συνοδός… ο Μάριος… φρόντισε να μπούμε στην ροή του ποταμού.
Τα επιφωνήματα, διαδέχονταν το ένα το άλλο! Πραγματικά η βόλτα μέσα στο ποτάμι είναι κάτι διαφορετικό… είναι κάτι μαγικό. Τα ήρεμα νερά του Νέστου μας «έσπρωχναν» σαν να ήθελαν και αυτά να παίξουν με τα κανό μας… Η Κική προσπαθούσα να μου μιλήσει αλλά ούτε που την άκουγα καθώς το ποτάμι μας κατέβαζε και ο αέρας σφύριζε στα αυτιά μας. Το κανό άρχισε να αλλάζει πορεία… λες και είχαμε βάλει στόχο την όχθη. Κάτι έπρεπε να κάνω με τα κουπιά. Η Κική κρατούσε σφιχτά με τα χέρια της το κανό… τόσο πολύ που κόντευε να αφήσει πάνω το αποτύπωμά της! Ξαφνικά καταλάβαμε ότι είχαμε γίνει το θέμα της παρέας…
«Δεξιά μπροστά» άκουσα τον Τάσο να φωνάζει. Η Κική κρατούσε μεν το κουπί της αλλά ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του Τάσου το είχε εκτός. Όλοι άρχισαν να κινούνται με το μέρος μας… Ευτυχώς που ή Κική ήταν φίλη σκέφτηκα, αλλιώς θα είχε χαθεί κάθε ενδεχόμενο να την εντυπωσιάσω. Ο Μάριος… μας έφτασε και με μία δυνατή κίνηση άλλαξε την πορεία του κανό. Κάπως έτσι αποφύγαμε την μετωπική με την όχθη του Νέστου.
Λίγο πιο κάτω… το «δεξιά μπροστά» εναλλασσόταν με το «πίσω αριστερά» και τα λοιπά… Γυρνούσαμε γύρω – γύρω λες και θέλαμε να έχουμε μία καλύτερη οπτική στις όχθες του ποταμού. Ξέρετε μέχρι να το συνηθίσεις είναι σίγουρο ότι θα κάνεις λάθη… Εξάλλου έχει και αυτό την αστεία του οπτική. Βέβαια όλα αυτά με μία βασική προϋπόθεση. Είχαμε τους έμπειρους συνοδούς μας εκεί… Με μία γρήγορη κίνηση ο Μάριος έσπευσε να μας «ξεμπλοκάρει».
Θα είχε περάσει περίπου μία ώρα καθώς τόσο χρειάστηκε από το Δαφνώνα να φτάσουμε στην Σταυρούπολη. Δεν πρόλαβα να βγω από το νερό και ήθελα να συνεχίσω… Και αν νομίζετε ότι η εμπειρία μας σταμάτησε εδώ κάνετε λάθος! Η μικρή Δανάη φρόντισε να μας επαναφέρει και να μας θυμίσει ότι τελικά όλοι μας κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό παιδί.
