Guru Travel

Η Ρόδος έχει χρώμα… άρωμα, ιστορία! Έχει κοσμοπολίτικες παραλίες, έχει όμως και μικρούς απάνεμους κολπίσκους έτοιμους να φιλοξενήσουν εκείνον που θα ασχοληθεί έστω και λίγο για να τους ανακαλύψει. Έχει την αρχοντιά της γνώσης. Δεν χρειάζεται να προσποιηθεί ότι είναι κάτι… πολύ απλά γιατί ξέρει τι είναι! Έχει ιστορία βαθιά… έχει παρόν δυνατό! Είναι κοσμοπολίτισσα και συνάμα παραδοσιακή. Είναι γνωστή στα πέρατα της γης. Έχει φιλοξενήσει διάσημους και μη, πλούσιους και φτωχούς. Δε μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων! Μπορεί και σηκώνει το ανάστημά της… εκμεταλλευόμενη την εμπειρία αιώνων.

Χαρακτηρίστηκε ως «το νησί των ιπποτών». Θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί «το νησί των ανθρώπων της». Ο 83χρονος κ.Παναγιώτης περνάει όλη του την ημέρα φτιάχνοντας παραδοσιακά υποδήματα στο πανέμορφο χωριό του Αγίου Ισιδώρου στην ορεινή Ρόδο. Η κυρία Ευαγγελία στον Έμπωνα φτιάχνει τις παραδοσιακές στολές, ενώ ο Τσαμπίκος σμιλεύει την πέτρα για να καταφέρει σε αυτήν ότι το πέρασμα των αιώνων και οι κατακτητές δεν κατάφεραν στη Ρόδο. Έμεινε για πάντα η Ρόδος!

Ιστορική Αναδρομή

Με πληθυσμός που ξεπερνάει τις 100.000 και με 44 χωριά η Ρόδος είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων. Κατά τον 11° αιώνα π.Χ. οι Αχαιοί, έρχονται ως έποικοι και λίγο αργότερα ακολουθούν οι Δωριείς που προέρχονται από την Πελοπόννησο. Ακόμη και μετά την επικράτηση της κοινής ελληνικής γλώσσας, η δωρική διάλεκτος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται. Οι Δωριείς, το γένος των Ηρακλειδών ιδρύουν τρείς πόλεις, την Κάμειρο, τη Λίνδο και την Ιαλυσό,οι οποίες κάλυπταν διοικητικά όλη την έκταση του νησιού.  Το 408 π.Χ., οι τρεις αυτές πόλεις ενώνονται και ιδρύουν την πόλη της Ρόδου, πολεοδομημένη με βάση το Ιπποδάμειο σύστημα.

Την περίοδο της ακμής της Ρόδου, το 227 π.Χ, ένας μεγάλος σεισμός που «χτυπάει» το νησί, αναστέλλει την ακμή της ενώ στη συνέχεια με την κατάκτηση από τους Ρωμαίους γίνεται έδαφός τους μέχρι και την περίοδο των Βυζαντινών χρόνων. Το 344 και το 515 π. Χ. έγιναν ξανά δύο μεγάλοι σεισμοί, με αποτέλεσμα το νησί να εξασθενήσει σημαντικά και τους κατοίκους του να στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς τη γεωργία. Το βυζαντινό κράτος χτίζει τείχη με στόχο να χρησιμοποιήσει το νησί ως βάση του πολεμικού του ναυτικού.

Το 1204 διοικείται από διάφορους Έλληνες ή Φράγκους υπό την επικυριαρχία του εκάστοτε βυζαντινού αυτοκράτορα. Όταν οι Ιππότες του Άγιου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ το 1291 αναγκάστηκαν να φύγουν από την Μέση Ανατολή κυνηγημένοι από τους Μαμελούκους, κατέφυγαν αρχικά στην Κύπρο όπου τους δέχθηκε προσωρινά ο βασιλιάς Ερρίκος ο Ε’ και από εκεί αναζήτησαν των νέο τόπο εγκατάστασης τους, κατέληξαν στην Ρόδο την οποία και κατέλαβαν το 1309. Παρέμειναν στην Ρόδο μέχρι το 1523 πριν αποχωρίσουν μαζί με 5.000 Ροδίτες για την Μάλτα, ηττημένοι από τον στρατό του Σουλεϊμάν, ξεκινώντας έτσι η περίοδος της Τουρκοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1911, η Ιταλία κήρυξε πόλεμο ενάντια της Τουρκίας και τον Απρίλιο του 1912 άρχισε την επίθεση στην Ρόδο που την κατέλαβε ένα μήνα αργότερα. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας μόλις άρχισε και διήρκεσε μέχρι το 1943, με την εθνική αντίσταση στον Ελλαδικό χώρο να είναι η μακρύτερη σε διάρκεια. Οι Γερμανοί στην συνέχεια κατέλαβαν το νησί το 1943, για να το παραδώσουν στους Άγγλους το 1945 μετά συνθήκη που υπογράφει στην Σύμη. Η Ρόδος μαζί με τα υπόλοιπα νησιά της Δωδεκανήσου, απελευθερώθηκαν και ενσωματώθηκαν με τον εθνικό κορμό στις 7 Μαρτίου 1948.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Παλιά Πόλη

Δημιούργημα των ιπποτών του τάγματος του Αγίου Ιωάννη, η παλιά πόλη της Ρόδου αποτελεί την καλύτερα διατηρημένη μεσαιωνική πόλη, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και προστατεύεται από την Unesco. Παράλληλα, η παλιά πόλη αποτελεί ζωντανό κύτταρο της Ρόδου καθώς μέσα από τα τείχη της ζουν περίπου 6000 άνθρωποι. Χωρίζεται στο βόρειο τμήμα όπου θα δείτε τα κτίρια του τάγματος των Ιπποτών και στο νότιο όπου βρίσκονται τα σπίτια όπου κατοικούσαν οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Τα μεσαιωνικά τείχη που περιβάλλουν την πόλη είναι του 14ου και 15ου αιώνα και έχουν μήκος περίπου 5 χιλιόμετρα. Διαθέτουν 7 πύλες που  μεταξύ άλλων είναι η Ελευθερίας, Καρετού(Ακαντιά), Αγίου Παύλου, Θαλασσινή, Αγ. Ιωάννου, Κανονιών από τις οποίες ξεχωρίζει η Πύλη Ντ’ Αμπουάζ.

Η πύλη αυτή ενσωματώνεται στο οχυρό που κατασκευάστηκε για την προστασία του παλατιού από τη δυτική πλευρά. Στην εξωτερική πλευρά της και στο σημείο ακριβώς πάνω από το τόξο βρίσκονται οι θυραιοί και το οικόσημο του μεγάλου μάγιστρου Emeryd`Amboise, στο οποίο αναγράφεται η χρονολογία 1512.  Εάν εισέλθετε από την πλευρά που είναι το Μανδράκι, από τη θαλασσινή πύλη, τότε ακριβώς απέναντι βρίσκονται τα ερείπια του ναού της θαλάσσιας Αφροδίτης. Πρόκειται για ναό του 3ου αι. π.Χ. Τα ερείπια ανακαλύφθηκαν στην καρδιά της νέας πόλης ανάμεσα στο Μανδράκι και το λιμάνι της Ακαντιάς, στην πλατεία Σύμης.

Λίγο πιο πέρα  από την είσοδο της μεσαιωνικής πόλης, το ιστορικό κτίριο της πινακοθήκης. Στεγάζεται σε ένα ωραίο οικοδόμημα, ενώ στις συλλογές της περιλαμβάνονται έργα των πιο γνωστών Ελλήνων εικαστικών του 20ου αιώνα. Προχωρώντας η Παναγία του Κάστρου, που χρονολογείται στον 11^ο αι. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Εντερούμ ή Καντουρί. Σήμερα η εκκλησία είναι επισκέψιμη και φιλοξενεί στο εσωτερικό της το Βυζαντινό Μουσείο.

Αριστερά η περίφημη οδός των Ιπποτών, μήκους 200μ. και πλάτους 6μ. Ήταν ο πιο επίσημος δρόμος, αυτός που συνέδεε το θρησκευτικό με το πολιτικό κέντρο του κάστρου, δηλαδή τη μητρόπολη των Λατίνων, την Παναγία του Κάστρου, με το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Πρόκειται για τον μοναδικό αυθεντικό μεσαιωνικό δρόμο που διασώζεται και φιλοξενεί τα σημαντικότερα κτίρια. Στην αρχή της, αριστερά, βρίσκεται το κτίριο όπου χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο και είναι από τα καλύτερα διατηρημένα κτίρια της περιόδου των Ιωαννιτών ιπποτών. Σήμερα φιλοξενεί το αρχαιολογικό μουσείο και ανάμεσα στα εκθέματα βρίσκεται και η Αφροδίτη της Ρόδου. Επίσης το μουσείο εκθέτει μια σημαντική συλλογή γλυπτών, λάρνακες, αγγεία, μωσαϊκά και διάφορα αντικείμενα, τόσο από τα αρχαία χρόνια, όσο και από τη πρωτοχριστιανική περίοδο.

Ανεβαίνοντας, μπορείτε να θαυμάσετε σειρά από πανέμορφα κτίρια, ανάμεσα στα οποία και τα σπίτια των ιπποτών των «επτά γλωσσών». Ο κεντρικός αυτός δρόμος καταλήγει στο παλάτι των ιπποτών, το καστέλο, το οποίο χτίστηκε τον 14ο αι. και αναστηλώθηκε από τους Ιταλούς στα τέλη της δεκαετίας του `30. Στις 80 αίθουσες του ανακτόρου φιλοξενούνται εξαιρετικά έπιπλα αλλά και γλυπτά που χρονολογούνται από το 15ο αι, έως και τον 19ο αι όπως και αντίγραφο του περίφημου συμπλέγματος του Λαοκόοντα. Το πρωτότυπο βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανό.

Τα ερείπια του ναού του Αγίου Ιωάννη, προστάτη του τάγματος βρίσκονται στο τέρμα του δρόμου, απέναντι από το καστέλο. Ο ναός χρησιμοποιήθηκε ως πυριτιδαποθήκη την περίοδο της τουρκοκρατίας και καταστράφηκε ολοσχερώς όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και ανατινάχθηκε το 1856.

Ο πύργος του Ρολογιού, που χτίστηκε μετά το 1851 και χρησίμευε ως παρατηρητήριο, διαθέτει μικρή συλλογή από αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν εκεί. Η θέα της Παλιάς Πόλης από τον πύργο είναι εκπληκτική. Στο Θέατρο “Μελίνα Μερκούρη” στην τάφρο της μεσαιωνικής πόλης με το μαγικό σκηνικό που δημιουργούν οι επάλξεις και οι πύργοι του τείχους, διοργανώνονται όλο το καλοκαίρι συναυλίες και παραστάσεις θεάτρου και χορού. Η Παναγιά του Μπούργκου είναι ένας υστερογοτθικός ναός του 14ου αι. ο οποίος βομβαρδίστηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σήμερα σώζονται οι τρεις αψίδες του ιερού.

Άλλα σημαντικά μνημεία στην παλιά πόλη είναι η συναγωγή, ο ξενώνας της Αγίας Αικατερίνης, το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής μέγαρο Καστελανία του 1507, το τέμενος του Ρετζέπ πασά, του Ιμπραήμ αλλά και οι μεσαιωνικές οχυρώσεις. Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε την πλατεία Εβραίων Μαρτύρων με το μεγάλο σιντριβάνι καθώς και τους βυζαντινούς ναούς του Αγίου Παντελεήμονα και του Αγίου Φανουρίου.

Επειδή όμως είπαμε ότι πρόκειται για ένα ζωντανό κύτταρο της Ρόδου αξίζει να σημειώσουμε ότι στην πλατεία Ιπποκράτους καταλήγει ο εμπορικότερος δρόμος της Παλιάς Πόλης η οδός Σωκράτους. Εδώ γύρω από την πλατεία θα βρείτε πολλά μπαρ, εστιατόρια και κέντρα διασκέδασης. Από τα εντυπωσιακά τζαμιά στην παλιά πόλη ξεχωρίζουν το τέμενος του Σουλεϊμάν, το οποίο χτίστηκε στη θέση ενός παλαιότερου που σύμφωνα με την παράδοση είχε αναγείρει ο κατακτητής της πόλης, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Ξεχωριστή είναι η περίτεχνη μαρμάρινη είσοδος που προέρχεται από ένα ιπποτικό ταφικό μνημείο.

Ακρόπολη Λίνδου

Στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου, και σε υψόμετρο 116 μ., πάνω από το σημερινό οικισμό της Λίνδου, βρίσκεται η ομώνυμη ακρόπολη. Στη στενή νότια άκρη της ακροπόλεως, δίπλα στον γκρεμό, υπάρχει ο ναός της Αθηνάς Λινδίας, ένας στενόμακρος τετράστυλος ναός του 4ου π.Χ., αι. Αρχικά στη θέση του ναού υπήρχε μόνο ένας βωμός, αργότερα κτίστηκε ένας απλός σηκός, και τον 6ο π.Χ. αι. κτίστηκε ο ναός του Κλεοβούλου που καταστράφηκε από πυρκαγιά τον 4ο π.Χ. αι. Το ανώτερο μέρος της ακροπόλεως και ο ναός περιβάλλονταν από κιονοστοιχίες με ένα μεγάλο πρόπυλο στο βόρειο μέρος, στο πρόπυλο αυτό οδηγούσε ένα πλατύ κλιμακοστάσιο που από τις δύο μεριές του περιστοιχιζόταν από στοές με κιονοστοιχίες. Στο ιερό βρέθηκαν πολυάριθμες βάσεις αγαλμάτων με υπογραφές καλλιτεχνών που μαρτυρούν τη δραστηριότητα της ροδιακής σχολής στους ελληνιστικούς χρόνους, πολλές επιγραφές, μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Χρονικό της Λίνδου», καθώς και μεγάλος αριθμός ειδωλίων και διαφόρων αντικειμένων από τον 8ο π.Χ. αι. ως τη ρωμαϊκή εποχή

Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη θέση του σημερινού χωριού, μεταξύ της ακροπόλεως και του ακρωτηρίου Κράνα. Σύμφωνα με το μύθο, ιδρυτής της πόλης ήταν ο Λίνδος, γιός του Κέρκαφου και εγγονός του Ήλιου.

Σήμερα σώζονται μόνο λίγα ερείπια ενός ιερού του Διονύσου και του κοίλου του θεάτρου, που ήταν σκαμμένο στον βράχο. Στον λόφο μπροστά στην ακρόπολη υπάρχει ένα κυκλικό ταφικό μνημείο καλυμμένο με θόλο, ο λεγόμενος τάφος του Κλεοβούλου, το οποίο χρονολογείται περί το 100 π.Χ. Πολυάριθμοι τάφοι υπάρχουν στις πλαγιές του ακρωτηρίου Κράνα.

Ενυδρείο

Στο βορειότερο σημείο της Ρόδου, εκεί που το Αιγαίο συναντά τη Μεσόγειο, βρίσκεται το ενυδρείο. Χτισμένο το 1936 ξεκίνησε να λειτουργεί ένα χρόνο αργότερα ως ινστιτούτο βιολογικών ερευνών της Ρόδου. Σήμερα υπό την εποπτεία του Εθνικού Κέντρου Θαλασσιών Ερευνών στον υπόγειο χώρο του κτιρίου, έχει 40 δεξαμενές όπου παρουσιάζει τη θαλάσσια πανίδα της περιοχής. Το υπουργείο πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το κτίριο του Υ.Σ.Ρ.ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο,διακεκριμένο δείγμα αρχιτεκτονικής του «διεθνούς στυλ».

Ξενοδοχείο των Ρόδων

Χτισμένο την περίοδο της Ιταλοκρατίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, από τον Ιταλό αρχιτέκτονα MichelePetracco, αποτελεί σήμερα ένα από τα ομορφότερα κτίρια του νησιού. Ένα από τα κύρια αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά είναι η διάσπασή του σε μικρότερους όγκους δίνοντας την αίσθηση της κίνησης. Το κτίριο άλλαξε μερικά στοιχεία της αρχικής του σχεδίασης καθώς με την επιβολή του φασισμού στην Ιταλία το 1936, εξαφανίστηκαν ορισμένα από τα ανατολικά στοιχεία του, όπως τα τόξα, οι θόλοι και οι αψίδες. Το κτίριο αποτελεί «σφραγίδα» της πόλης ενώ είναι συνυφασμένο με την νεώτερη ιστορία, καθώς το 1948 υπογράφηκε εδώ η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο και καζίνο.

Λόφος Μόντε Σμιθ

Απρόσκοπτη είναι η θέα από το λόφο του Μόντε Σπιθ τόσο προς τα παράλια της Μικράς Ασίας όσο και προς την πόλη της Ρόδου. Ο λόφος, ο οποίος φιλοξενεί την Ακρόπολη της αρχαίας Ρόδου, το ωδείο αλλά και  και τον αναστηλωμένο ναό του Απόλλωνα οφείλει το όνομά του στον Άγγλο ναύαρχο Sir Sidney Smith, ο οποίος εγκατέστησε παρατηρητήριο την περίοδο του Γαλλοτουρκικού πολέμου. Αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για ένα απογευματινό περίπατο από την πόλη! Το ηλιοβασίλεμα θα σας ανταμείψει!

Κυβερνείο – Κτίριο νομαρχίας, Ναός Ευαγγελισμού

Απόλυτο δείγμα αποικιακής αρχιτεκτονικής, της δεκαετίας του `20, βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού στο Μανδράκι και σήμερα φιλοξενεί τις υπηρεσίες της νομαρχίας Δωδεκανήσου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις στοές βρίσκονταν οι σαρκοφάγοι των μεγάλων Μαγίστρων. Δίπλα από το κυβερνείο βρίσκεται ο ναός του Ευαγγελισμού, ο οποίος έχει ανακατασκευαστεί πανομοιότυπα με τον μεσαιωνικό Άγιο Ιωάννη των Ιπποτών.

Ζαχαροπλαστείο Ακταίον

Βρίσκεται στο Μανδράκι, λίγο μετά το κτίριο του δημαρχείου. Χτίστηκε στην πρώτη περίοδο της Ιταλοκρατίας, και αποτελούσε σημείο συγκέντρωσης των Ιταλών αξιωματικών.  Στα πρώτα χρόνια της κατασκευής του λειτούργησε ως λέσχη των Νεότουρκων της Ρόδου. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική λέσχη από τους Ιταλούς, μετά το 1912. Σήμερα, λειτουργεί ως καφεζαχαροπλαστείο.

Πεταλούδες

Ένα από τα πλέον γνωστά αξιοθέατα της Ρόδου, είναι ο βιότοπος της κοιλάδας με τις πεταλούδες που βρίσκεται περίπου 25 χλμ. από την πόλη της Ρόδου στον ομώνυμο δήμο, κοντά στο χωριό Θεολόγος. Ρυάκια, πολύχρωμα λουλούδια, πεύκα, ζητιές, αλλά και οι πανέμορφοι σχηματισμοί των πεταλούδων συνθέτουν το σκηνικό προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους επισκέπτες.  Το τοπίο γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον καθώς λόγω της απότομης κλίσης του εδάφους, ο χείμαρρος «Πελεκάνος» που διασχίζει την κοιλάδα δημιουργεί μικρούς αλλά  εντυπωσιακούς καταρράκτες. Μικροί διάδρομοι, τεχνητές λίμνες, γεφυράκια έχουν προστεθεί για να γίνεται η περιήγηση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Εδώ θα βρείτε το μουσείο φυσικής ιστορίας όπου θα ενημερωθείτε για το βιότοπο και θα δείτε αναπαραστάσεις των συνθηκών του φυσικού περιβάλλοντος. Το μουσείο συμβάλλει ενεργά στην οικοτουριστική ανάπτυξη της περιοχής ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, ενημέρωσης, έρευνας και μελέτης.

Στην κοιλάδα θα συναντήσεις ένα άλλο κλίμα από αυτό που επικρατεί στο υπόλοιπο νησι, καθώς έχει το δικό της μικροκλίμα. Ανεξάρτητα από την θερμοκρασία που έχει το υπόλοιπο νησί τους καλοκαιρινούς μήνες, εδώ το θερμόμετρο «κολλάει» στους 20 με 25 βαθμούς. Οι πρώτες πεταλούδες έρχονται εδώ τον Ιούνιο και αμέσως μετά το ζευγάρωμα οι θηλυκές αναχωρούν σταδιακά μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μικρή απόσταση από την κοιλάδα βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Καλόπετρας το οποίο έχτισε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης το 1874 μετά από ένα θαύμα της Παναγίας.

Info: Για την προστασία των πεταλούδων οι επισκέπτες πρέπει να παραμένουν σιωπηλοί ώστε να μην τις «τρομάζουν» και χάνουν από την ενέργειά τους με αποτέλεσμα να πεθαίνουν πρόωρα.  

SetteHerbe – Το λικέρ της Φιλερήμου

Στο μοναστήρι στη Φιλέρημο, οι μοναχοί της εποχής των Φραγκισκανών, έφτιαχναν ένα λικέρ το οποίο ήταν κατάλληλο για την βαρυστομαχιά. Η παραγωγή του σταμάτησε την περίοδο της τουρκοκρατίας και συνεχίστηκε επί ιταλοκρατίας από τους καθολικούς ιερείς.

Το όνομά του είναι setteherbe που σημαίνει «7 βότανα» και η συνταγή αποτελεί ακόμη και σήμερα το μεγάλο μυστικό, καθώς είναι γνωστά μόνο 4 από τα 7 βότανα που χρησιμοποιούνται. Σήμερα η παρασκευή του ποτού το οποίο πωλείται έξω από τη Μονή γίνεται σε τοπική ποτοποιία.

Γκιζάνι

Είναι είδος ψαριού, περίπου 3-5 εκατοστά, κυπρινοειδές και μοναδικό στο είδος του σε ολόκληρη την Ευρώπη και ζει περίπου 3 έως 5 χρόνια. Το ψάρι αυτό βρίσκεται υπό εξαφάνιση και περιλαμβάνεται στο «Κόκκινο Βιβλίο» απειλούμενων ειδών της χώρας μας.  Μπορείτε να το δείτε στη Ρόδο, στο ρέμα Λουτάνη, στον ποταμό της Κρεμαστής, στις Επτά Πηγές αλλά και στη λίμνη της Απολλακιάς.

Το όνομά του το οφείλει στον Ιταλό Αλεσάντρο Γκιζάνι, ο οποίος το εντόπισε στη Ρόδο το 1900. Καταφέρνει να ζει στα ρέματα που το χειμώνα πλημμυρίζουν ενώ το καλοκαίρι που ξεραίνονται μεταφέρεται σε υδροβιότοπους.

Ροδίτικη παραδοσιακή στολή

Η ροδίτικη στολή διακρίνεται για το πανέμορφο κέντημά της. Όπως μας λέει η κυρία Ευαγγελία, από τον Έμπωνα, μία από τις λιγοστές γυναίκες που γνωρίζουν τη δύσκολη αυτή τεχνική, κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον μία στολή. Η ίδια λαμβάνει παραγγελίες και μπορεί να χρειαστεί μέχρι και ενάμιση μήνα μέχρι να την ολοκληρώσει. Το κόστος της στολής κυμαίνεται γύρω στα 1500 ευρώ.

Επτά Πηγές

Άφθονα τρεχούμενα νερά, πλούσια βλάστηση, ψηλά δέντρα, συνθέτουν μία πανέμορφη εικόνα κοντά στο χωριό Αρχάγγελος, σε μία εξαιρετική τοποθεσία μεταξύ των Κολυμπίων και της Αρχίπολης, στις Επτά Πηγές. Οι πηγές δημιουργούν με τη σειρά τους έναν βιότοπο με πλούσια φυσική υδρόφιλη βλάστηση, μοναδική για τις ξηροθερμικές συνθήκες του νησιού. Η περιοχή είναι ιδανική για περίπατο ιδιαίτερα το καλοκαίρι, ενώ παράλληλα, μπορείτε να περπατήσετε μέσα στα νερά του υπόγειου αγωγού προς τη λίμνη. Εδώ συναντάτε και το υπό εξαφάνιση ψάρι του γλυκού νερού, το γκιζάνι.

Πηγές Καλλιθέας

Γνωστές από την αρχαιότητα για το ιαματικό τους νερό, οι ιαματικές πηγές της Καλλιθέας Ρόδου αποτελούν κομβικό σημείο και εάν από τα σημαντικότερα ξιοθέατα του νησιού. Το κόκκινο νερό που αναβλύζει μέσα από τα βράχια αποτελούσε σημαντικό στοιχείο από την αρχαιότητα ακόμη κάτι που έκανα πολλούς να μιλάνε για θαυματουργή πηγή.

Ήδη από την εποχή της Δωρικής Εξάπολης και αυτής των Ιπποτών, η θαυματουργός ιαματική πηγή έγινε γνωστή και προσέλκυε κόσμο τόσο από τα γύρω νησιά και τα Μικρασιατικά Παράλια, όσο και από τα βάθη της Ανατολίας. Οι πηγές είναι γνωστές στους ντόπιους και ως «Τσιλλόνερο» από τις καθαρτικές ιδιότητες του νερού.

Μετά από μελέτη των νερών από ειδικούς, τον Δεκέμβριο του 1928, ξεκίνησε η άμεση κατασκευή εγκαταστάσεων που χαρακτηρίστηκαν Βασιλικές ως εγγύηση της τέλειας λειτουργίας τους. Το έργο ανατέθηκε  στον Πέτριο Λομπάρντι και τα σχέδια κατετάγησαν μεταξύ των καλύτερων αρχιτεκτονικών συνθέσεων της εποχής εκείνης. Τα νερά της Καλλιθέας ήταν κατάλληλα και θεραπευτικά για τις παθήσεις της αρθρίτιδας, τις δερματοπάθειες, την παχυσαρκία, το διαβήτη, τις τροπικές ασθένειες, τη δυσεντερία, την ελονοσία, τις αλλεργίες, το άσθμα, τις κυστίτιδες, τη διάρροια και τις παθήσεις των εντέρων.

Τα εγκαίνια των εγκαταστάσεων της Καλλιθέας έγιναν με κάθε επισημότητα την 1^η Ιουλίου 1929 και υπήρξαν πόλος έλξης πλήθους ασθενών καθώς και επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Σήμερα, οι εγκαταστάσεις έχουν αναπαλαιωθεί πρόσφατα με πλήρη σεβασμό στην ιστορικότητα του μνημείου.

Πάρκο Ροδίνι

Πυκνή βλάστηση, τρεχούμενα νερά, λιμνούλες, ξύλινες γέφυρες, συνθέτουν ένα ξεχωριστό σκηνικό σε απόσταση μόλις 2 περίπου χλμ. από το κέντρο της πόλης της Ρόδου. Πρόκειται για το πάρκο Ροδίνι, το οποίο έχει αναπτυχθεί στις όχθες ενός μικρού ποταμού. Η τοποθεσία ήταν γνωστή από την αρχαιότητα καθώς εδώ σύμφωνα με την ιστορία υπήρχε η περίφημη ρητορική σχολή του Αισχίνη. Την περίοδο της ιπποτοκρατίας μέσα στο πάρκο λειτουργούσε η έπαυλη των Μεγάλων Μαγίστρων.

Πάνω από το Ροδίνι υπάρχει το Πτολεμαίο, ένα μεγάλο τετράγωνο μνημείο, το οποίο στην ουσία ήταν ένας οικογενειακός τάφος αφιερωμένος στον Πτολεμαίο τον Α’. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η «νεκρόπολη» της Ρόδου, ένα αρχαίο νεκροταφείο που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. Υπάρχουν επίσης αρκετά μικρότερα κτίσματα με θολωτές οροφές, στα οποία υπάρχουν κόγχες για την τοποθέτηση αγαλμάτων και βωμοί, τα οποία λειτουργούσαν ως χώροι λατρείας.

Όρος Προφήτη Ηλία

Το βουνό του Προφήτη Ηλία, έχει υψόμετρο 798 μ. και για να φτάσεις στην κορυφή ακολουθείς μία μαγευτική διαδρομή μέσα στο δάσος και με απέραντη θεά στη θάλασσα. Στην κορυφή του, βρίσκεται το ομώνυμο βυζαντινό μοναστήρι και αρκετές επαύλεις σε τοριλέζικο ρυθμό, ανάμεσα στις οποίες και η βίλα του Ιταλού διοικητή de Vecchi. Στις πλαγιές του Προφήτη Ηλία, βρίσκεται και το διατηρητέο ξενοδοχειακό συγκρότημα «Έλαφος και Ελαφίνα».

Εδώ θα βρεις πλούσια χλωρίδα όπως ακακίες, αμυγδαλιές, ασκινούς, φασκομηλιές, ρίγανη, κουμαριές, ζουμπούλια, ασπαλάθους, θυμαριές, κυπαρίσσια, και πολλά άλλα. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ ευδοκιμεί η σπάνια Παιωνία η λευκή. Στο συγκεκριμένο βουνό υπάρχουν και ζαρκάδια και ελάφι, σε περιορισμένο πλέον αριθμό.

Πηγή Νύμφη

Σε μία πανέμορφη περιοχή με πλούσια χλωρίδα στο χωριό Σάλακος, βρίσκεται η πηγή Νύμφη η οποία διαθέτει πλούσια αποθέματα νερού και υδρεύει την περιοχή του Σαλάκου.

Τα πλούσια νερά και η άφθονη βλάστηση, συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο, γαλήνης και ηρεμίας για τον επισκέπτη, αλλά και τους κατοίκους. Δίπλα ακριβώς από την πηγή, που αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες, βρίσκεται το μονοπάτι όπου μετά από 20 λεπτά πεζοπορίας, μπορεί κάποιος να φθάσει στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Το νερό της πηγής εμφιαλώνεται και επίσης χρησιμοποιείται για ύδρευση.

Λίμνη των νάνων

Είναι μία μικρή φυσική λίμνη που γεμίζει από τα νερά της βροχής και βρίσκεται στη δυτική πλευρά του όρους Προφήτης Ηλίας. Το όνομά της προέρχεται από μία ιστορία που έχει να κάνει με τους ιππότες και το γεγονός ότι την εποχή των ιπποτών έκανε την εμφάνισή της στο νησί μία ομάδα νάνων, οι οποίοι μάλιστα ίδρυσαν και έναν οικισμό, κοντά στο σημείο που σήμερα συναντάται η λίμνη. Στον οικισμό που βρέθηκε παρατηρήθηκε ότι όλα τα σπίτια ήταν χαμηλά.  Στη λίμνη αυτή είχαν ανευρεθεί πριναπό 20ετία μεγάλοι πληθυσμοί από το γκιζάνι αλλά πλέον έχει εξαφανιστεί και στη λίμνη υπάρχουν μόνο άλλα πιο ανθεκτικά κυπρινοειδή ψάρια.

Θαλάσσιος παράδεισος

Για όσους έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν θαλάσσιες καταδύσεις τα νερά του Αιγαίου νοτιοανατολικά της Ρόδου, «κρύβουν» μοναδικές εικόνες, καθώς η θάλασσα έχει μεγάλο βάθος και υποθαλάσσιες πηγές οι οποίες εμπλουτίζουν τα νερά με θρεπτικά συστατικά κατάλληλα για την ανάπτυξη πολλών θαλάσσιων οργανισμών. Πληθυσμοί από σπάνια και συνάμα προστατευόμενα είδη, θαλάσσια θηλαστικά είναι μερικά μόνο από τα υποθαλάσσια όντα που μπορείς να συναντήσεις.

Τα σπήλαια της Ρόδου

Η σπηλιά της Καλαμονιάς η οποία βρίσκεται σε δυσπρόσιτο μέρος κοντά στις Καλιθιές,  έχει μεγάλη αρχαιολογική αξία καθώς σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί ότι εδώ έζησαν οι παλιότεροι κάτοικοι του νησιού. Τα ευρήματα που εντοπίστηκαν εδώ ανήκουν στη νεολιθική περίοδο.

Στο χωριό Σάλακος του δήμου Καμείρου, βρίσκεται η σπηλιά της Μακαρούνας η οποία είναι προσβάσιμη και αξιοποιημένη. Την περίοδο των Χριστουγέννων συνηθίζεται να γίνεται αναπαράσταση της Θείας Γέννησης,γεγονός που προσελκύει αρκετό κόσμο. Ένα άλλο σημαντικό σπήλαιο είναι του Κουμέλου, το οποίο βρίσκεται στο χωριό Αρχάγγελος στην κορυφή ενός λόφου. Έχει έντονο αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον καθώς σε έρευνες που έγιναν πρόσφατα εντοπίστηκαν αγγεία και άλλα αντικείμενα Μυκηναϊκής εποχής.

Λουτάνης Ποταμός

Στη Βορειοανατολική πλευρά του νησιού, βρίσκεται ο ποταμός Λουτάνης το μεγαλύτερο μέρος του οποίου διέρχεται μέσα από προστατευόμενη περιοχή natura 2000. Ο ποταμός φιλοξενεί μεγάλο αριθμό ψαριών τα οποία ανάλογα με τις βροχοπτώσεις του χειμώνα καταφέρνουν ή όχι να επιβιώσουν για την επόμενη περίοδο. Εδώ υπάρχει και το φράγμα Λουτάνης.

Λιμάνι Μαντράκι

Πρόκειται για ένα από τα πέντε της αρχαίας Ρόδου. Σήμερα διαθέτει σύγχρονη μαρίνα και καινούριο κολυμβητήριο. Σήμα κατατεθέν είναι τα δύο ελάφια που είναι τοποθετημάνα στην είσοδο του λιμανιού. Προς το παρόνυπάρχει μόνο το ένα καθώς το δεύτερο είναι προς συντήρηση.

Κρητικά

Τα κρητικά, είναι ένας μικρός οικισμός κοντά στην πόλη της Ρόδου, στη διαδρομή προς Ιαλυσσό, δίπλα από την παραλία. Διακρίνεται για την αρχιτεκτονική του και είναι χαρακτηρισμένος διατηρητέος οικισμός. Όμορφα διώροφα σπιτάκια, το ένα δίπλα στο άλλο με μικρές αυλές δίνουν μία όμορφη εικόνα πλάι στο δρόμο.

Μαλώνας

Το παραδοσιακό χωριό Μαλώνας, έχει χτιστεί μέσα σε έναν τεράστιο πορτοκαλεώνα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη λέξη «μηλέων» που σημαίνει ο εύφορος τόπος. Τα σπίτια είναι δύο τύπων, καθώς τα παλαιότερα με στέγη τη λεγόμενη «πατελιά», χωματολάσπη δηλαδή, και τα πιο σύγχρονα που είναι χτισμένα με λευκή πέτρα.

Τα πάθη του Ιησού

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο λιθόστρωτος διάδρομος απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο της Φιλερήμου, όπου αναπαριστώνται σε 14 χαλκογραφίες τα πάθη του Ιησού και η πορεία του στο Γολγοθά. Στο τέλος του διαδρόμου ο σταυρός.